Sommigen van jullie weten, dat ik in het dagelijkse leven patatjesbakker ben. Er zijn zelfs klanten die, wanneer ze mij toevallig op straat tegenkomen, trek krijgen in een patatje. In de snackbar waar ik al 12 jaar werk, heb ik leuke en minder leuke momenten meegemaakt. Met bloed, zweet en tranen heb ik een fijne werkplek gecreeerd met een heel gaaf werkteam. De laatste jaren ben ik dan ook steeds met veel plezier naar mijn werk gegaan. Maar in al die jaren is mijn passie voor fotografie steeds sterker geworden en de wens om fulltime fotograaf te worden ook. Een snackbar runnen kost heel veel tijd, energie en moeite. Tijd, die ik eigenlijk niet heb, als ik me als goede fotograaf op de markt wil profileren. Dus… zeg ik mijn zaakje waarin ik 12 lange jaren heb gewerkt vaarwel en probeer vanaf bijna ‘nulstand’ een netwerk en een klantenkring in de fotografie op te bouwen. Een goedlopende zaak verlaten om een onzeker plekje te verwerven in de fotografie, bezorgt me heel veel onzekerheid en faalangst. Maar fotografie zie ik als mijn roeping. Het is iets, wat ik moet doen…. Dag Marsman.