Vandaag las ik op PhotoQ een stuk over de Australische kunstenaar Bill Henson. Vlak voor de opening van zijn expositie werden er werken bestempeld als verboden pornografie en uit de expositieruimte verwijderd. Het ging om werken die hij circa 10 jaar geleden had geschoten en waarbij naakte meisjes van 12 en 13 jaar te zien zijn. Dit incident leidt tot een Australisch debat, waarbij o.a. de premier lijnrecht staan tegenover velen uit de kunstwereld. Naakte kinderen in de kunst zijn sowieso al vaak onderwerp tot discussies geweest. In Amerika hebben we natuurlijk de fotograaf Jock Sturges en de fotografe Sally Mann. Hun fotografie is in sommige staten verboden.
Persoonlijk ben ik er nog niet uit. Ik kan zowel de voor- als tegenargumenten begrijpen. Alhoewel ik me ook veelvuldig met naaktfotografie bezighoud, heb ik totaal geen behoefte om een jong kind naakt op de foto te zetten. Maar onlangs kreeg ik een verzoek van een 17-jarig meisje, dat graag ‘bedekt naakt’ (wel naakt, maar op een manier zodat niets te zien is) op de foto wilde. Uiteindelijk heb ik dit geweigerd. Ik wil geen naaktfotografie met minderjarigen doen. Daar leg ik dus voor mezelf de grens.
Toch blijft naaktfotografie (al dan niet met minderjarigen) een onderwerp waarbij je felle kritieken kan krijgen. Hoe integer je beelden ook zijn bedoeld, er zullen altijd mensen met verkeerde gedachtes naar mijn werk kijken en als ‘porno’ bestempelen. Vroeger hing ik daar veel gewicht aan. Nu denk ik: “It is in the eye of the beholder.”