Vroeger in de doka, wist je het: Hoe groter je gaat printen, des te moeilijker het wordt. Kleine foutjes die bij een normale print niet opvallen worden uitvergroot. Niet elk beeld is daarom geschikt voor een grote print. Met een 6×6 negatief kon je een behoorlijke vergroting maken. En een aantal jaren geleden zag ik levensgrote printen op de Avedon-expositie in FOAM. Ik weet dat deze fotograaf vaak op grootformaat schoot.
Maar nu is er met een (digitale kleinbeeld) reflexcamera al heel veel mogelijk. Mijn grootste print die ik ooit geleverd heb was een 100 cm x 160 cm. Geschoten op een camera met een APS-C sensor met ‘slechts’ 8 Mp. Met veel moeite, interpolatie in Photoshop én dankzij een goed vaklab, kwam er een super mooie print uit. Nu werk ik met een camera met een fullframe sensor en aanzienlijk meer pixels. Helaas laat ik nu zelden groter dan een 60 x 90 printen.
Maar als ik dan op sommige exposities imposant grote prints zie, ga ik toch wel watertanden. Dat wil ik ook! Een levensgrote print. Lengte van een metertje of twee…
Een mooie grote print is (zeer) kostbaar, maar het is ook een bekroning op je werk. Dus als er dit jaar geen klant een levensgrote print van me bestelt, geef ik misschien mezelf wel een mooi cadeau…