Altijd heb ik een grote liefde gehad voor analoog. Diverse malen hebben mensen (veel) geld voor sommige barietprintjes geboden, maar ik wil ze niet verkopen. Ik koester ze. Met veel liefde voor beeld heb ik ze in mijn donkere kamer gemaakt.
Maar om eerlijk te zijn heb ik nu al zeker een jaar niet meer in de donkere kamer gestaan. Vrije tijd is voor mij op dit moment heel kostbaar en in de donkere kamer afdrukken vergt veel tijd. Achter de computer is het veel makkelijker om efficiënt met je tijd om te gaan. Ik weet nu dat het digitale traject ook voor mij het meest belangrijk gaat worden. Uit nostalgie zal ik mijn vergoter en andere dokaspulletjes nog niet weg doen. Misschien als ik oud en grijs ben, koop ik weer wat chemicaliën….
Prachtige fotosite heb je! Mensen fotograferen, ‘t mooiste wat er is, al ben ik nog maar een beginner. Als ik iets meer tijd heb kom ik terug.
In een wilde bui (omdat ik verhuisde naar Zwitserland) heb ik mijn complete DoKa aan een beginnende fotograaf cadeau gedaan. Hij is er zeker mee geholpen maar achteraf had ik er toch behoorlijk spijt van….!
Hoo Gan, je hebt een wijs besluit genomen: zet ‘t op zolder of waar dan ook maar doe het niet in de aanbieding. Ik ben al wat ouder en grijzer dan jij maar misschien doen we er “later” samen nog iets leuks mee 😉
ik ken het gevoel en besloot het te behouden
heb de crossover tussen digitaal en doka gemaakt!
t is heel anders werken maar het ruikt hetzelfde
en de moeite en waarde van de print is erna
mis met digitale de helft van t proces
je maakt de opname, niet de foto
die vestuur je via FTP en heb je ineens in je handen…